De Academische Rijkunst


De Academische Rijkunst (verder afgekort als AR) is een trainingsvorm die gebaseerd is op de geschriften van de oude leermeesters zoals Xenophon Guérinière, Newcastle, Steinbrecht... Rekening houdend met de kennis die we dankzij de moderne wetenschap verwerven, doelt de hedendaagse Academische Ruiter om zijn paard een zo compleet mogelijke opleiding te geven.Naast de fysieke training, die binnen de AR zeer logisch en structureel is opgebouwd, hechten we ontzettend veel belang aan de mentale ontwikkeling van paard EN ruiter.

Waarin onderscheidt Academische Rijkunst zich?

1. Theorie

We zetten in op de opleiding van de ruiter. De know-why is voor ons even belangrijk als de know-how. We willen dat iedereen begrijpt waarom een bepaald aspect in de training dient aan bod te komen.

2. Dressuur voor het paard en niet het paard voor de dressuur
De oefeningen die we doen met het paard dienen ervoor om het paard te gymnastiseren. Yoga voor het paard a.h.w. Dankzij een theoretische kennis en een getraind oog kan een academische ruiter de oefeningen op elk moment toepassen om de balans van het paard te herstellen.

3. Eenhandig rijden
Het doel van de Academische Rijkunst is het eenhandig rijden. Dit wilt zeggen dat het paard zich perfect zelfstandig moet dragen en de ruiter het paard hoofzakelijk vanuit zijn zit bestuurt en verzamelt.
Gustav Steinbrecht schreef:

Voor het eenhandig rijden is een compleet volleerd paard nodig dat de capaciteit heeft om correct te reageren op louter de stang. De oude meesters, die tijd en middelen hadden voor zo een grondig werk, gebruikten enkel de stang als bit voor de zeer goed getrainde paarden en plaatsten hun pink tussen de teugels.

Om het jonge paard voor te bereiden, gebruikten ze de kaptoom. Vandaag, sinds we de trens hebben toegevoegd aan de stang en het paard op 2 teugels rijden, geven we vanaf het begin toe dat we niet van plan zijn (of niet in staat zijn) om ons paard tot een dergelijke perfectie af te richten.

(G.Steinbrecht 1884 editie 1995 pg 19)